خصوصیات سطحی پشم به ساختار کوتیکول (پوشش شاخی پوست) بستگی دارد. هر سلول کوتیکول تقریباً شبیه یک صفحه مستطیل شکل به طول ۳۰ میکرومتر، عرض ۲۰ میکرومتر و ضخامت ۰.۵ میکرومتر است. زبری سطح الیاف به دلیل همپوشانی زیاد سلول های کوتیکول مجاور است. یکی از پیامدهای آرایش کوتیکول ها پدیده ای است که اصطلاحاً به آن اثر اصطکاک جهت دار گفته می شود. در این نوع اصطکاک، ضریب اصطکاک از ریشه تا نوک الیاف به شکل قابل توجهی کمتر از ضریب اصطکاک از نوک تا ریشه الیاف است. در واقع اثر اصطکاک جهت دار است که سبب می شود پشم به صورت نمدی دربیاید که خود یک ویژگی منحصر به فرد در میان الیاف منسوج محسوب می شود. کوتیکول، ۱۰% الیاف را تشکیل می دهد و خود از سه لایه تشکیل می شود: اپی کوتیکول (epicuticle)، اگزوکوتیکول (exocuticle) و اندوکوتیکول (endocuticle). اپی کوتیکول یک غشای سطحی نازک است که عمدتاً حاوی زنجیره های کراتینه با نسبت کمی لیپید است.
هر چند که معمولاً اپی کوتیکول به عنوان جزئی جداگانه از کوتیکول در نظر گرفته می شود، اما اکنون مشخص شده است که بخشی از غشای مقاومی است که تمام سلول های کوتیکولار و کورتیکال (قشری) را پوشانده است. اگزوکوتیکول با ضخامت ۰.۳ میکرومتر تقریباً ۶۰% از هر سلول کوتیکولار را تشکیل می دهد. اگزوکوتیکول خود شامل دو جزء فرعی است، اما هیچ کدام به خوبی تعریف نشده اند. کورتکس (یا پوسته) بیش از ۸۵% الیاف را به خود اختصاص می دهد و مهمترین جزئی است که بر خصوصیات مکانیکی الیاف حاکم است. کورتکس از نظر ساختاری بسیار پیچیده است و از سلول های دوکی شکل تشکیل می شود. کورتکس ها به طور کلی به موازات محور الیاف، ۱۰۰ میکرومتر طول و ۳ تا ۶ میکرومتر عرض دارند. دو نوع اصلی از سلول های کورتیکال (قشری) وجود دارد: اورتوکورتکس (orthocortex) و پاراکورتکس (paracortex). نحوه توزیع مواد غیر کراتینی در داخل هر سلول آنها را از هم متمایز می کند. اما در کل نسبت اورتوکورتکس ۶۶% و نسبت پاراکورتکس ۳۰% است. تقسیم متقارن دو نوع سلول های کورتیکال باعث به وجود آمدن چین در الیاف پشمی می شود. اورتوکورتکس به سمت خارج حلقه موجی چین خوردگی الیاف پشمی است. در پشم های زبرتر و زمخت تر مثل پشم لینکلن (Lincoln wool)، اورتوکورتکس توسط پاراکورتکس احاطه شده است