جذب دیر آب و رطوبت باعث می شود، بار الکتریکی ایجاد شده فرصت خارج شدن از الیاف را پیدا نکند و هنگام تماس و دست زدن به این الیاف فرد احساس شوک الکتریکی نماید. در برخی موارد هم که یک چنین الیافی در بافت فرش و یا گلیم استفاده می شوند این خاصیت آنها باعث می شود، شخص هنگام راه رفتن روی سطح فرش و یا گلیم همین حس را داشته باشد به خصوص در مناطقی که آب و هوای خشک و با رطوبت پایین دارند این اتفاق بیشتر رخ می دهد.
برای اینکه مشکل آب گریزی و روغن دوست بودن الیاف حل شود به آن ماده ای به نام پلی اتیلن گلایکول اضافه می کنند. اضافه کردن این ماده باعث می شود به میزان زیادی الیاف خاصیت آب گریز بودن خود را از دست داده و آب دوست شوند البته این ماده در مقابل، پایداری نوری الیاف را به میزان زیادی کاهش می دهد. برای حل این مشکل پلی اتیلن را به صورت مذاب به الیاف اضافه می کنند.
راه دیگر برای کنترل الکتریسته ساکن در این نوع الیاف اضافه کردن مواد هادی است. این کار باعث می شود، الکتریسیته ساکن در الیاف تجمع نکرده و خارج شود.